| นายโสภณ สุวรรณรัตน์ ผู้ว่าราชการจังหวัดภูเก็ต พร้อมด้วย นายศรัทธา ทองคำ รองผู้ว่าราชการจังหวัดภูเก็ต ร่วมงาน " วันรวมญาติชาติพันธุ์ชาวเล " ครั้งที่ 13 | ||
 |
||
| รัฐนตรีว่าการกระทรวงเกษตรและสหกรณ์และรองประธานคณะกรรมการแก้ไขปัญหาของขบวนการประชาชนเพื่อสังคมที่เป็นธรรม พร้อมคณะได้เดินทางไปเป็นประธานเปิดงาน " วันรวมญาติชาติพันธุ์ชาวเล " ครั้งที่ 13 โอบกอดฉันไว้จนกว่าจะเจอความยุติธรรม " ณ ชุมชนชาวเลแหลมหลา หินลูกเดียว ตำบลไม้ขาว อำเภอถลาง จังหวัดภูเก็ต
26 พฤศจิกายน 2566 ร้อยเอกธรรมนัส พรหมเผ่า รัฐนตรีว่าการกระทรวงเกษตรและสหกรณ์และรองประธานคณะกรรมการแก้ไขปัญหาของขบวนการประชาชนเพื่อสังคมที่เป็นธรรม พร้อมคณะได้เดินทางไปเป็นประธานเปิดงาน " วันรวมญาติชาติพันธุ์ชาวเล " ครั้งที่ 13 โอบกอดฉันไว้จนกว่าจะเจอความยุติธรรม " ระหว่างวันที่ 25-26 พฤศจิกายน 2566 ณ ชุมชนชาวเลแหลมหลา หินลูกเดียว ตำบลไม้ขาว อำเภอถลาง จังหวัดภูเก็ต โดยมีนายโสภณ สุวรรณรัตน์ ผู้ว่าราชการจังหวัดภูเก็ต พร้อมด้วย นายศรัทธา ทองคำ รองผู้ว่าราชการจังหวัดภูเก็ตหัวหน้าส่วนราชการหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง ให้การต้อนรับ โดยการจัดงานในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเสริมความเข้มแข็งเครือข่ายกลุ่มชาติพันธุ์ชาวเล การพัฒนาความร่วมมือในการฟื้นฟูวิถีชีวิตและการแก้ปัญหาในระดับนโยบาย ตลอดจนการประกาศเขตคุ้มครองทางวัฒนธรรมของชุมชนชาวเล โดยการจัดงาน มีที่น้องเครือข่ายชาวเลอันดามัน กลุ่มชาติพันธุ์ องค์กรหน่วยงาน ประชาสังคมนักวิชาการ ผู้ทรงคุณวุฒิ สื่อมวลชน จำนวนกว่า 500 คน เข้าร่วม
ร้อยเอกธรรมนัส พรหมเผ่า รัฐนตรีว่าการกระทรวงเกษตรและสหกรณ์และรองประธานคณะกรรมการแก้ไขปัญหาของขบวนการประชาชนเพื่อสังคมที่เป็นธรรม กล่าวว่า รัฐบาลพร้อมที่จะให้การช่วยเหลือพัฒนาคุณภาพชีวิตที่ดีของชาวเลและกลุ่มชาติพันธุ์ ทั้งในส่วนของ โฉนดที่ดิน ด้านการศึกษาด้านสาธารณสุข การปรับสิ่งแวดล้อมที่อยู่อาศัยเช่นห้องน้ำห้องส้วมให้ถูกสุขลักษณะ เพื่อให้กลุ่มชาวเลและกลุ่มชาติพันธุ์มีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น" โดยนางสาวอรวรรณ หาญทะเล ผู้แทนคณะจัดงานวันรวมญาติชาติพันธุ์ชาวเล " ครั้งที่ 13 กล่าวรายงานว่า "กลุ่มชาติพันธ์ชาวเล เป็นชนพื้นเมืองดั้งเดิมที่อาศัยในพื้นที่ทะเลอันดามันมากว่า 300 ปี มี 3 เผ่า คือ มอแกน มอแกลน อูรักลาโว้ย พวกเราหาอยู่ทำกินแบบพอเพียงและพึ่งพิงธรรมชาติจำนวน 14,367 คน 46 ชุมชนกระจายใน 5 จังหวัด ได้แก่ ระนอง พังงา ภูเก็ต กระบี่ และสตูล ถึงแม้จะมีความพยายามในการแก้ไขปัญหา ตามมติคณะรัฐมนตรี 2 มิถุนายน 2553 เป็นแนวทางนโยบายในการฟื้นฟูวิถีชีวิตชาวเล ที่มีหน่วยงานที่เกี่ยวข้องนำไปดำเนินการ ในการสร้างความมั่นคงด้านที่อยู่อาศัย การผ่อนปรนการใช้เครื่องมือดั้งเดิมของชาวเล 17 ชนิด การเข้าถึงระบบสุขภาพ สิทธิการเข้าถึงบริการของรัฐ การแก้ปัญหาสิทธิสถานะบุคคล การศึกษาที่สอดคล้องกับวิถีชีวิตชาวเล ภาษาวัฒนธรม ปัญหาอคติทางชาติพันธุ์ ท่ามกลางการพัฒนาทางเศรษฐกิจ การท่องเที่ยว การประกาศเขตอนุรักษ์ทั้งทางทะเลและในเขตป่า ทำให้วิถีชีวิตของพวกเราชาวเลเปลี่ยนแปลงไปอย่างมากถึงแม้จะมีความพยายามในการแก้ไขปัญหายังมีข้อติดขัด หลายประการ ดังนี้ ประการที่หนึ่ง ปัญหาความไม่มั่นคงในที่อยู่อาศัยทั้ง ที่อยู่อาศัยมายาวนาน ซึ่งมีจำนวนไม่ต่ำกว่า 25ชุมชน ที่ไม่มีเอกสารสิทธิที่ดิน ทั้งในที่ดินรัฐและที่ดินเอกชนอ้างสิทธิ์ มีข้อพิพาท 7 แห่ง 1,228 หลังคาเรือน ทำให้ไม่สามารถพัฒนาที่อยู่อาศัยและเข้าถึงบริการของรัฐ ประการที่สอง ปัญหาสุสานและพื้นที่ศักดิ์สิทธิ์เพื่อประกอบพิธีกรรมถูกรุกราน ซึ่งส่วนใหญ่อยู่พื้นที่ชายหาดริมทะเล จากการสำรวจพบว่ากำลังมีปัญหาถึง 15 แห่ง ทำให้เกิดปัญหาทางด้านสุขภาวะทางจิต ประการที่สาม ปัญหาที่ทำกินในทะเล แต่เดิมชาวเล หากินตามเกาะแก่งและหน้าหาด แต่ปัจจุบันมีการห้ามชาวเลไม่ให้เข้าไปหากินในที่ทำกินตั้งเดิมหรือ "ทะเลหมุนเวียน" ด้วยกฎหมายอนุรักษ์และนโยบายส่งเสริมอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว ส่งผลให้ชาวเลถูกจำกัดสิทธิ ถูกจับกุมคำเนินคดี ถูกยึดเรือเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ประการที่สี่ ปัญหาสุขภาพ มาจากหลายประการ อาทิเช่น ต้องดำน้ำลึกขึ้นทำให้หลายคนต้องพิการ การเข้าไม่ถึงสิทธิในการรักษาพยาบาล ความยากจน ความห่างไกลสถานที่ให้บริการทางสาธารณสุข และไร้สิทธิสถานะทางทะเบียนเป็นต้น ฯลฯ ประการที่ห้า การศึกษาเด็กเยาวชนชาวเล ได้รับโอกาสในการศึกษาน้อยและหลักสูตรไม่สอดคล้องกับวิถีชีวิตวัฒนธรรม ประกอบกับปัญหาความยากจนทำให้ขาดทุนทรัพย์เพื่อใช้ในการศึกษา ประการที่หก สูญเสียความภาคภูมิใจในภาษาและวัฒนธรรมเพราะขาดการส่งเสริมที่ดี ประการที่เจ็ด การไร้สิทธิและสถานะบุคคลมีชาวเลกว่า 500 คนที่เป็นผู้ไร้สถานะทางทะเบียน ประการที่แปด ชาวเลเผชิญกับอคติชาติพันธุ์ของคนในสังคม ทำให้การแก้ปัญหาต่างๆ เป็นไปอย่างล่าช้ากระบวนการและขั้นตอนที่ซับซ้อน ประการที่เก้าการเข้าไม่ถึงกระบวนการยุติธรรม เพราะความยากจน ขาดความรู้ และมีความกลัวต่อปัญหาของกลุ่มชาติพันธุ์ชาวเล เป็นปัญหาเชิงโครงสร้าง ที่มาจากการพัฒนาที่ไม่สมดุล โดยเฉพาะการส่งเสริมการท่องเที่ยว การประกาศเขตอนุรักษ์ของรัฐ และอคติชาติพันธุ์ ส่งผลให้เบียดบังวิถีชีวิตวัฒนธรรมของชาวเลจนเป็นกลุ่มเปราะบางที่รัฐบาลสนับสนุน เพื่อรักษาความหลากหลายทางวัฒนธรรม และคุ้มครองสิทธิมนุษยชนกว่า 13 ปี ปัญหาของพี่น้องชาติพันธุ์ชาวเล มีบางส่วนที่สามารถแก้ไขใด้ ซึ่งก็ต้องขอบคุณทุกภาคส่วนที่ร่วมกันพยายามลงมือทำอย่างจริงจัง แต่ก็ยังมีปัญหาอีกมากที่ยังไม่สามารถแก้ไขได้เพราะปัญหาชาวเลเป็นปัญหาเชิง โครงสร้างที่สั่งสมมานานและเกี่ยวข้องกับหลายกระทรวง ทำให้ไม่อาจจะแก้ปัญหาได้โดยองค์กรใดองค์กรหนึ่ง หรือใช้มติคณะรัฐมนตรีเพียงอย่างเดียว ดังนั้นการจัดงานในครั้งนี้มีเป้าประสงค์ที่สำคัญคือ การให้กลุ่มชาติพันธุ์ชาวเลเข้าถึงความยุติธรรม มีสิทธิสถานะทางทะเบียน เข้าถึงสวัสดิการแห่งรัฐ และสร้างสุขภาวะที่ดีในชุมชนชาวเล พื้นที่คุ้มครองเขตพื้นที่วัฒนธรรมกลุ่ม ชาติพันธุ์ ที่จะเป็นแนวทางสำคัญหนึ่งในการแก้ปัญหา เพื่อลดความเหลื่อมล้ำในสังคม รวมทั้งเป็นการพัฒนาที่ยั่งยืนตามนโยบายของรัฐบาล" |
||
| ข้อมูลจาก :: สำนักงานประชาสัมพันธ์จังหวัดภูเก็ต [2566-12-01] | ||
| ข่าวอื่นๆ | ||
| >> ข่าวทั้งหมด | ||